بررسی پیش بینی کننده های اضطراب دوره کودکی براساس طرحواره های ناسازگار کودک و سبک‏های فرزندپروری مادر

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی کننده های اضطراب دوره کودکی بر اساس طرحواره‏های کودکان و سبک‏های فرزندپروری مادر میان دانش آموزان 9 تا 13 ساله انجام شده است. روش: نمونه پژوهش شامل 152 کودک بود که به روش تصادفی خوشه ای از مقاطع ابتدایی و راهنمایی شهر تهران انتخاب شدند. آزمون های مورد استفاده در پژوهش شامل آزمون غربالگری اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب دوره کودکی، پرسشنامه طرحواره کودک و پرسشنامه شیوه‏های فرزندپروی بامریند می باشند. داده ها توسط ضریب همبستگی بیرسون و روش آماری رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که طرحواره‏های کودکان به نسبت سبک‏های فرزندپروری مادر، نقش برجسته‏تری در پیش‏بینی اضطراب دوره کودکی ایفا می‏کنند. علاوه بر این یافته‏های حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که اضطراب دوره کودکی توسط طرحواره‏های شکست، آسیب پذیری، تنهایی و سلطه پذیری کودکان پیش‏بینی می‏شود. نتیجه‏گیری: اضطراب کودکان تا حد زیادی می تواند تحت تأثیر طرحواره‏های آن‏ها باشد بنابراین آموزش باورهای منطقی برای کودکان اهمیت زیادی دارد.